Właściciel jako podmiot czynności sprawczej przestępstwa z art. 193 k.k.

Autor: Patrycja Dyluś, Katarzyna Wiśniewska
Data publikacji: 19 czerwca 2011
Pozycja w wydaniu internetowym: 27/2011

Streszczenie: Wieloznaczność znamienia „cudze”, połączona ze skomplikowanym stanem stosunków własnościowych oraz innych niż własność tytułów uprawniających do korzystania z mieszkania i powiązanych z tym szczegółowych uprawnień, które mogą się przenikać i krzyżować, ale także wzajemnie wykluczać powoduje, że zakres zastosowania regulacji art. 193 k.k. nie jest jasny, albowiem nie pozwala on na jednoznaczne i precyzyjne określenie, komu na gruncie tego przepisu przysługuje prawnokarna ochrona miru domowego, a jednocześnie kto jest podmiotem zdatnym do popełnienia przestępstwa, o którym tu mowa. Podstawowe wątpliwości wynikają głównie z posłużenia się przez ustawodawcę znamieniem „cudze”, konieczne jest przesądzenie czy możliwe jest oderwanie wykładni znamienia „cudze” od dobra prawnego i dokonanie jednolitej wykładni w ramach kodeksu karnego, czy też znamię to należy interpretować przez pryzmat chronionego dobra prawnego, jakim na gruncie art. 193 k.k. jest wolność jednostki. Uważając, że prawo karne powinno zapewniać ochronę wolności jednostki również w aspekcie nietykalności mieszkania przez właściciela należy stwierdzić, że obecne brzmienie przepisu art. 193 k.k., które nie wyklucza, a wręcz prowadzi do dwukierunkowej wykładni, nie spełnia wymogów określoności ustawowej.