O braku opon zimowych w pojeździe oraz odpowiedzialności karnej kursanta i instruktora w kontekście art. 177 k.k.

Autor: Piotr Konopka
Data publikacji: 11 lipca 2013
Pozycja w wydaniu internetowym: 9/2013

Punktem wyjścia rozważań przedstawionych w artykule są tezy postanowienia Sądu Najwyższego z 23 lutego 2011 r., III KK 276/10: „Osoba ubiegająca się o prawo jazdy (kursant), podobnie jak instruktor, za spowodowanie wypadku w trakcie odbywania nauki jazdy odpowiada na zasadach ogólnych, określonych w przepisach Kodeksu karnego. Ich odpowiedzialność jest niezależna od siebie. Dla przyjęcia tej odpowiedzialności nie jest konieczne odwoływanie się do współkierowania przez kursanta i instruktora pojazdem mechanicznym. Z racji czynności wykonywanych w trakcie odbywania nauki jazdy przez kursanta, który […] jest wprost uznawany za kierującego […] oraz pozycji i roli instruktora w procesie szkolenia, obaj są uczestnikami ruchu, ponoszącymi odpowiedzialność za naruszenie przez siebie zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym”.

Streszczenie: Prowadzenie pojazdu niewyposażonego w odpowiednie do pory roku ogumienie narusza samoistnie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, przez niezachowanie tzw. ostrożności przeciętnej (ostrożności ogólnej, jaka wymagana jest od wszystkich uczestników obrotu prawnego), a deklarowanej przez ustawodawcę w art. 3 prawa o ruchu drogowym. Naruszenie to może być podstawą obiektywnego przypisania skutku. Istnieją istotne racje wskazujące na zasadność posługiwania się wzorcem zachowania „początkującego kierowcy” przy analizie ewentualnego wypełnienia znamion podmiotowych czynu zabronionego z art. 177 k.k. przez kursanta (w kontekście art. 9 § 2 k.k.). Instruktor nauki jazdy jest gwarantem nienastąpienia skutku, o jakim mowa w art. 177 § 1 lub § 2 k.k. Pozycja gwaranta odnoszona jest w tym wypadku do wszystkich innych uczestników ruchu drogowego, których instruktor ma chronić przed niebezpieczeństwami pochodzącymi od kursanta..