Funkcjonowanie dozoru elektronicznego w świetle badań aktowych

Autor: Kamil Mamak
Data publikacji: 5 kwietnia 2014
Pozycja w wydaniu internetowym: 3/2014

Najistotniejszą rolę w polityce karnej odgrywa kara pozbawienia wolności. Jednocześnie charakterystyczną cechą współczesnych systemów karnych jest wyraźna tendencja do zastępowania jej – w przypadku drobnej i średniej przestępczości – środkami penalnymi nie wiążącymi się z pozbawieniem wolności. Wskazuje się jednak, że ich efektywność jest niezadowalająca. Powstawać więc może poczucie bezsilności i braku realnej alternatywy. Część pomysłów zmierzających do zastąpienia tej kary innym rodzajem dolegliwości nie ma szans na realizację, jak chociażby postulat powrócenia do kary chłosty. Instytucją, z którą wiąże się zdecydowanie największe nadzieje w tym zakresie jest dozór elektroniczny.

Streszczenie: Przeprowadzone badania na temat dozoru elektronicznego obejmowały ocenę stosowania nowych instytucji w praktyce organów ścigania. Ocena dotyczy funkcjonowania nowych rozwiązań, zwłaszcza sądowych powodów odmowy udzielenia zgody skazanemu, powodów przyznania takiej zgody, kryteriów wymaganych do wykonywania kary podczas „aresztu domowego”, rodzajów decyzji podejmowanych przez sądy w stosunku do różnych kategorii osób skazanych, którzy złożyli wniosek o zastosowanie dozoru elektronicznego, kwestii rzeczywistej długości kary odbywanej w tym systemie oraz rodzajów popełnionych przestępstw. Przeprowadzone badania aktowe wskazują, że instytucja dozoru elektronicznego jest stosowana raczej sporadycznie. Nie stwierdzono też żadnych poważnych błędów w procedurze udzielania zezwolenia na wykonywanie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego (za wyjątkiem czasu procedowania).