Odpowiedzialność karna lekarza za spowodowanie śmierci dziecka w fazie prenatalnej

Wprowadzenie do dyskusji: mgr Mikołaj Małecki
Data: 28 stycznia 2011

Rozważania przedstawione w referacie i w trakcie dyskusji dotyczyły problemu granic prawno-karnej ochrony życia dziecka nienarodzonego oraz określenia warunków uznania go za „człowieka” w rozumieniu prawa karnego. Powodem do przyjrzenia się po raz kolejny tej problematyce stał się wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 września 2010 r., V KK 34/10, w którym Sąd Najwyższy uznał, że obowiązek ochrony życia dziecka w fazie prenatalnej spoczywa na lekarzu w procesie diagnostycznym od momentu stwierdzenia zagrożenia dobrostanu płodu, w stopniu uzasadniającym prawdopodobieństwo zaistnienia w przyszłości medycznych wskazań do przeprowadzenia zabiegu cesarskiego cięcia ratującego jego życie, a nie dopiero od momentu, w którym zaistnieje konieczność przeprowadzenia zabiegu cesarskiego cięcia. Omawiane orzeczenie zostało poddane krytycznej analizie m.in. w odniesieniu do wcześniejszych wypowiedzi Sądu Najwyższego, zarysowanej przez referenta propozycji uzasadnienia odpowiedzialności karnej gwaranta na przedpolu czynu zabronionego, oraz podniesionego w trakcie dyskusji zagadnienia możliwości przypisania skutku do zachowania sprawcy w sytuacji, gdy w chwili czynu nie istnieje przedmiot czynności wykonawczej stanowiący znamię czynu zabronionego.