Znamiona przedmiotowe i podmiotowe przepisów penalizujących złożenie fałszywego oświadczenia majątkowego przez osobę pełniącą funkcję publiczną (wykładnia art. 233 § 6 k.k. w zw. z art. 233 § 1 k.k. oraz art. 14 ustawy antykorupcyjnej)

Autor: Marek Sławiński
Data publikacji: 30 września 2015
Pozycja w wydaniu internetowym: 8/2015

Przedmiotem opracowania jest analiza znamion przedmiotowych i podmiotowych dwóch typów czynu zabronionego: art. 233 § 6 k.k. w zw. z art. 233 § 1 k.k. oraz art. 14 ustawy antykorupcyjnej (ustawa z dn. 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne). Penalizacja przewidziana przez oba te przepisy odnosi się do przypadków nieprawidłowej realizacji obowiązku złożenia prawdziwego oświadczenia majątkowego, który ciąży na osobach pełniących funkcje publiczne. Pomimo tożsamości dobra chronionego przez oba przepisy i tożsamej funkcji, jaką spełniają, zostały one sformułowane w sposób odmienny. W artykule podjęto próbę wykładni znamion obu wskazanych typów czynu zabronionego, zwracając uwagę przede wszystkim na występujące w ich konstrukcji różnice. W konsekwencji przyjęto, że ze względu na kształt znamion przedmiotowych, art. 233 § 6 k.k. w zw. z art. 233 § 1 k.k. penalizuje szerszą kategorię zachowań niż art. 14 ustawy antykorupcyjnej.

Marek Sławiński – Uniwersytet Jagielloński, Katedra Prawa Karnego (doktorant), marek.slawinski@uj.edu.pl